Dag 2.16 - derde kuur zit er weer in
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
20 September 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch
Het lijkt me een prima idee, Fleur die lachend en zwaaiend uit een taart tevoorschijn komt tijdens mijn 'ik heb deze oorlog overwonnen'-feestje. En Gerda die deal is afgesproken. Wij gaan op reis en dan kom jij ons, als ik als slanke, blonde, gebruinde godin weer terugkom, ophalen op Schiphol.
Gisteren op naar het ziekenhuis voor de derde kuur, de laatste van deel A in fase 2. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis komen we erachter dat het afhankelijk is van mijn bloedwaarden of ik wel of niet door mag. Dus wordt er eerst bloed afgenomen. Dik een uur later hoor ik dat mijn bloedwaarden zelfs verbeterd zijn tov vorige week, het infuus wordt aangesloten. Helaas krijg ik dus de eerste chemo spuit tegen half twaalf. En aangezien er 12 uur tussen deze spuit en de volgende moet zitten wordt het een latertje. Balen. Maar goed, onze oppas voor Fleur, vindt het gelukkig geen probleem.
Tegen 2-en zijn alle handelingen en administratie weer gebeurd en mag ik naar huis. Toch misselijk lig ik de rest van de dag gestrekt op de bank. Fleur is al weer zo gegroeid. Op dit moment kijkt ze heel alert naar alles en iedereen. Vol aandacht neemt ze alles in zich op. Tegen de avond hoorden we ineens wat geks. Bleek dat Fleur te zijn die in haar wipstoel weer een ander geluidje maakte. Fantastisch. Ze heeft het uiteindelijk 10 minuten aan één stuk vol gehouden. Lipjes getuit - oewha, oewha....haha, hilarisch!
Jinke komt vanochtend thee drinken. Piep ik er even met Adriaan tussenuit om de derde chemospuit te halen. Het valt haar op dat ik wat meer 'zen' ben dan een paar weken geleden. Ik denk dat dat wel klopt. De afgelopen 2,5 maand ben ik qua emoties dan ook door een rollercoaster heen gegaan. Van:
'Ga ik dood?'
'#*&^*#% mijn lijf wil niet meer!'
'Vakantiegevoel in de rust periode'
'We mogen weer beginnen!'
En nu...'Het is te doen'. En Thieu, je hebt helemaal gelijk. Het is niet altijd even gemakkelijk als dat ik doe voorkomen. An sich denk ik dat we ons vooralsnog in onze handjes mogen knijpen m.b.t. hoe het nu gaat. Op de spuit van vanavond na zit deel A van fase 2 er al weer op. Deel B vind ik zelf nog spannender denk ik. Dan gebeuren de infusen (2x) klinisch, omdat i.v.m. nierschade ik gespoeld moet worden tot mijn bloedwaarden goed genoeg zijn om naar huis te mogen.
Aan fase 3 moet ik nog helemaal niet denken, alleen al i.v.m. de naam; 'Intensiverings-fase'. Juk. Nog maar niet aan denken.
De komende 1,5 week heb ik 'vrij'. Zoals het er nu naar uit ziet ga ik weer een paar dagen naar mijn ouders. Even weg van thuis. Andere omgeving. Net doen of ik op vakantie ben. Jullie zullen dan ook weer minder van me horen. Even een time-out van de leukemie.
Wat dat betreft ben ik toch ook wel wat jaloers hoor. Alle mooie vakantieverhalen die langskomen, zongebruinde lichamen en mooie foto's. Als het enigszins mee zit kan ik wellicht volgend jaar tussen de chemokuren door even weg met Adriaan. Dan gaan we Tarzan en Jane spelen in het oerwoud van Afrika, duiken in het Great Barrier Reef in Australie of met husky's op sledetocht in Lapland.
Mooie dingen om naar uit te kijken.
Dag 12 - #prikken: 0, #tabletten: 5,5
Dag 13 - #prikken: 0, #tabletten: 5,5
Dag 14 - #prikken: 0, #tabletten: 5,5
Dag 15 - #prikken: 3, #tabletten: 5,5
Dag 16 - #prikken: 2, #tabletten: 8,5
Gisteren op naar het ziekenhuis voor de derde kuur, de laatste van deel A in fase 2. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis komen we erachter dat het afhankelijk is van mijn bloedwaarden of ik wel of niet door mag. Dus wordt er eerst bloed afgenomen. Dik een uur later hoor ik dat mijn bloedwaarden zelfs verbeterd zijn tov vorige week, het infuus wordt aangesloten. Helaas krijg ik dus de eerste chemo spuit tegen half twaalf. En aangezien er 12 uur tussen deze spuit en de volgende moet zitten wordt het een latertje. Balen. Maar goed, onze oppas voor Fleur, vindt het gelukkig geen probleem.
Tegen 2-en zijn alle handelingen en administratie weer gebeurd en mag ik naar huis. Toch misselijk lig ik de rest van de dag gestrekt op de bank. Fleur is al weer zo gegroeid. Op dit moment kijkt ze heel alert naar alles en iedereen. Vol aandacht neemt ze alles in zich op. Tegen de avond hoorden we ineens wat geks. Bleek dat Fleur te zijn die in haar wipstoel weer een ander geluidje maakte. Fantastisch. Ze heeft het uiteindelijk 10 minuten aan één stuk vol gehouden. Lipjes getuit - oewha, oewha....haha, hilarisch!
Jinke komt vanochtend thee drinken. Piep ik er even met Adriaan tussenuit om de derde chemospuit te halen. Het valt haar op dat ik wat meer 'zen' ben dan een paar weken geleden. Ik denk dat dat wel klopt. De afgelopen 2,5 maand ben ik qua emoties dan ook door een rollercoaster heen gegaan. Van:
'Ga ik dood?'
'#*&^*#% mijn lijf wil niet meer!'
'Vakantiegevoel in de rust periode'
'We mogen weer beginnen!'
En nu...'Het is te doen'. En Thieu, je hebt helemaal gelijk. Het is niet altijd even gemakkelijk als dat ik doe voorkomen. An sich denk ik dat we ons vooralsnog in onze handjes mogen knijpen m.b.t. hoe het nu gaat. Op de spuit van vanavond na zit deel A van fase 2 er al weer op. Deel B vind ik zelf nog spannender denk ik. Dan gebeuren de infusen (2x) klinisch, omdat i.v.m. nierschade ik gespoeld moet worden tot mijn bloedwaarden goed genoeg zijn om naar huis te mogen.
Aan fase 3 moet ik nog helemaal niet denken, alleen al i.v.m. de naam; 'Intensiverings-fase'. Juk. Nog maar niet aan denken.
De komende 1,5 week heb ik 'vrij'. Zoals het er nu naar uit ziet ga ik weer een paar dagen naar mijn ouders. Even weg van thuis. Andere omgeving. Net doen of ik op vakantie ben. Jullie zullen dan ook weer minder van me horen. Even een time-out van de leukemie.
Wat dat betreft ben ik toch ook wel wat jaloers hoor. Alle mooie vakantieverhalen die langskomen, zongebruinde lichamen en mooie foto's. Als het enigszins mee zit kan ik wellicht volgend jaar tussen de chemokuren door even weg met Adriaan. Dan gaan we Tarzan en Jane spelen in het oerwoud van Afrika, duiken in het Great Barrier Reef in Australie of met husky's op sledetocht in Lapland.
Mooie dingen om naar uit te kijken.
Dag 12 - #prikken: 0, #tabletten: 5,5
Dag 13 - #prikken: 0, #tabletten: 5,5
Dag 14 - #prikken: 0, #tabletten: 5,5
Dag 15 - #prikken: 3, #tabletten: 5,5
Dag 16 - #prikken: 2, #tabletten: 8,5
-
20 September 2014 - 21:06
Mario Koppen:
Hoi Kirsten
Kijk naar mij je weet dat Ik eigenlijk nooit meer op vakantie zou kunnen gaan
en we zijn nu alweer bijna 9 jaar en vele vakanties verder.
Veel succes
Groetjes Mario xxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
