Dag 25 - slappe hap
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
31 Juli 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch
Vandaag voel ik me als een vatendoekje. Geen energie, en ben niet vooruit te branden. Dus het is een rustig dagje geworden. Veel in bed en op de bank. Maar toch ook 20 min op de hometrainer rustig aan bewogen.
De picknick met Rosanne en Winnie, van de bevallingscursus hebben we maar kort even gewisseld voor een drankje op het balkon. Ik vertrouw mijn lijf niet genoeg om nu naar het park te lopen. Fijn dat we zo even bij hebben kunnen kletsen. Hopelijk lukt het binnenkort om wel weer iets actievers te kunnen doen met jullie!
Vanochtend ook bloed geprikt zodat mijn behandelend arts mij poliklinisch in de gaten kan houden. Bloedwaarden zijn verstoord, leverfunctie is minder en leukocyten zijn laag maar niet al te schrikbarend. Ik mag dus thuis blijven. Wel moet ik stoppen met een van de pillen die waarschijnlijk ook zorgt voor de verstoorde leverfunctie. Graag - hoe minder zooi mijn lijf in hoe beter.
Ook het krachtsverlies besproken en dit is - gelukkig! - een grote bijwerking van de prednison. Dus dat ik moeilijk opsta van de bank, loop en de trap niet meer op kom, komt dus van de hoge dosering prednison. Deze week nog volle bak - waarbij de arts ook wil dat ik dit vol hou omdat de leukemie hier zo fantastisch op reageert. En vanaf volgende week gedurende een week afbouwen. En als ik dat zo mag geloven gaat dat voor mij een wereld van verschil maken. Geen dik hoofd meer, controle over mijn eten, beter slapen, weg met die buffalo hump, en hopelijk weer meer kracht en energie in mijn lijf.
En tja, een uurtje nadat we met de arts gebeld hebben zwelt mijn linkerarm op. Hmm..toch maar even bellen. Ik heb wat puntbloedinkjes op mijn arm, hij is dik en pijnlijk. Het kan een trombosearm zijn dus we meten mijn arm op om te kijken of hij dikker wordt het komende uur. Gelukkig is dit niet zo. Maar mocht dit veranderen moet ik alsnog naar de eerste hulp voor een echo van mijn arm om te kijken of er een bloedpropje in zit. Ik denk dat het goed gaat.
En dan voor het eerst het appartementje van mijn ouders gezien. Echt 100 meter om de hoek. Hoe fantastisch is dat! Klein maar fijn met bad waar ik mezelf met Fleur nog wel in zie spatteren. Dus dat wordt een groot feest. Snel een keer uitproberen. De kleine meid heeft deze week voor het eerst wat regeldaagjes. Wil wat minder drinken, is echt geobsedeerd door haar handjes en is veel aan het slapen. Een sprongetje kondigt zich aan. Ze is meer in zich zelf gekeerd en heel bewust de wereld om zich heen aan het bewonderen. Bijzonder om te zien.
#tabletten: 8, #prikken: 2
De picknick met Rosanne en Winnie, van de bevallingscursus hebben we maar kort even gewisseld voor een drankje op het balkon. Ik vertrouw mijn lijf niet genoeg om nu naar het park te lopen. Fijn dat we zo even bij hebben kunnen kletsen. Hopelijk lukt het binnenkort om wel weer iets actievers te kunnen doen met jullie!
Vanochtend ook bloed geprikt zodat mijn behandelend arts mij poliklinisch in de gaten kan houden. Bloedwaarden zijn verstoord, leverfunctie is minder en leukocyten zijn laag maar niet al te schrikbarend. Ik mag dus thuis blijven. Wel moet ik stoppen met een van de pillen die waarschijnlijk ook zorgt voor de verstoorde leverfunctie. Graag - hoe minder zooi mijn lijf in hoe beter.
Ook het krachtsverlies besproken en dit is - gelukkig! - een grote bijwerking van de prednison. Dus dat ik moeilijk opsta van de bank, loop en de trap niet meer op kom, komt dus van de hoge dosering prednison. Deze week nog volle bak - waarbij de arts ook wil dat ik dit vol hou omdat de leukemie hier zo fantastisch op reageert. En vanaf volgende week gedurende een week afbouwen. En als ik dat zo mag geloven gaat dat voor mij een wereld van verschil maken. Geen dik hoofd meer, controle over mijn eten, beter slapen, weg met die buffalo hump, en hopelijk weer meer kracht en energie in mijn lijf.
En tja, een uurtje nadat we met de arts gebeld hebben zwelt mijn linkerarm op. Hmm..toch maar even bellen. Ik heb wat puntbloedinkjes op mijn arm, hij is dik en pijnlijk. Het kan een trombosearm zijn dus we meten mijn arm op om te kijken of hij dikker wordt het komende uur. Gelukkig is dit niet zo. Maar mocht dit veranderen moet ik alsnog naar de eerste hulp voor een echo van mijn arm om te kijken of er een bloedpropje in zit. Ik denk dat het goed gaat.
En dan voor het eerst het appartementje van mijn ouders gezien. Echt 100 meter om de hoek. Hoe fantastisch is dat! Klein maar fijn met bad waar ik mezelf met Fleur nog wel in zie spatteren. Dus dat wordt een groot feest. Snel een keer uitproberen. De kleine meid heeft deze week voor het eerst wat regeldaagjes. Wil wat minder drinken, is echt geobsedeerd door haar handjes en is veel aan het slapen. Een sprongetje kondigt zich aan. Ze is meer in zich zelf gekeerd en heel bewust de wereld om zich heen aan het bewonderen. Bijzonder om te zien.
#tabletten: 8, #prikken: 2
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
