Dag 10 - ontslag

Gisterochtend rustig opgestart in het ziekenhuis met de gebruikelijke routine. Bloed geprikt en rond 10:30 visite van de zaalarts. Mijn bloed is goed, en ik wordt ontslagen...huh?!? Daar hoef ik an sich geen twee keer over na te denken. Graag. Dus worden alle kleren, kaarten, badspullen, laptop, digitenne, dingen voor Fleur die we voor 5 weken hadden meegenomen ingepakt. Één grote volksverhuizing. Nog even op de fiets gesprongen voor de dagelijkse beweging, tegelijkertijd chips en cola weg-etende want daar had ik zin in. En daarna gesmuld van die heerlijke toscaanse - zongedroogde pesto kruidenkaas sesam bagel. Bedankt pap en mam voor het ophalen van mijn bestelling ;-p.

Sorry jongens, ik blijf even op bed liggen. Want ondanks dat ik me redelijk voel begint de energie uit mijn lijf weg te trekken. En zo pakken mijn ouders en Adriaan de tassen in, halen de koelkast leeg en gaan de kaarten van de muren.

Een onverwachts vertrek zo blijkt ook bij de verpleging want het duurt nu toch nog zo'n drie uur voor we daadwerkelijk weg kunnen met de instructies voor thuis, de medicijnen lijst en de ingeplande volgende onderzoeken. Zolang ik geen koorts krijg check ik zondagavond pas opnieuw in.

Al met al was dit een te vermoeiend vertrek. Dit gaan we dus anders doen de komende weken - er vanuit gaande dat ik na de chemo wellicht toch elke week nog een nacht of paar nachtjes naar huis mag voor de volgende begint. Tas pakken voor hooguit drie dagen en enkel de hoofdzakelijke dingen mee.

Fijne dingen om te weten:
* hoeveel last ik heb van bijwerkingen of
* hoe slecht ik me voel

is GEEN indicatie of de behandeling wel of niet aanslaat. Dat is goed nieuws, want anders voel ik me al schuldig dat ik niet kotsend boven de wc hang. In het kader alles moet kapot, dus je moet pijn hebben, overgeven en aan de diarree. Gelukkig niet waar dus, en fijn om te weten. Weer een spook uit mijn hoofd verbannen.

Zoals het schema met kuren nu loopt zijn de maandagen de 'prik'dagen - misschien kunnen we daar samen een mooie krachtige naam voor verzinnen, 'Beat it'-maandag of 'Power-Monday'...suggesties zijn welkom? Zo staat er aanstaande maandag chemotherapie en een ruggenprik op de planning, en omdat ze de voortgang in de gaten willen houden doen we er 2+1 gratis ook een beenmergpunctie bij. Slik. In mijn borstbeen. "Valt mee hoor!" zei de zaalarts - ja potverdriedubbeltjes - hoe kun jij dat nou weten, heb jij die ooit ondergaan? Ik zal nog eens nadenken of ik daar een roesje voor wil of dat ze me lokaal mogen verdoven.

Thuis. Fijn. Liggen op mijn eigen bank en in mijn eigen bed. Joris en Sharon komen de vakantiefoto's laten zien van de Malediven. Jaloers! Dat gaan wij op een later moment inhalen!

Papa komt op een gegeven moment voorzichtig naar me toe. "Ik heb slecht nieuws." Nou kom maar op, mij laat je niet zo snel meer schrikken. "Ik weet niet waar je ballonnen zijn?" Haha...waarschijnlijk is opa zo druk bezig geweest met uitpakken en kleine Fleur dat de ballonnen, uit de auto zijn gewaaid en tot in grote hoogte zijn opgestegen. Ik vind het wel mooi symbolisch. Als mooie drie-eenheid aan elkaar gebonden, een bloem en twee smiley's mogen ze boven een goed woordje voor me doen.

En dan komt de tweede pruikenmaker bij ons op bezoek. Een oudere kale man met geel polo. Eerste indruk is voorzichtig positief. Beetje chaotisch bezoek. Mijn hoofd wordt opgemeten, want met gemiddelde maten staat de wereld open voor alle mogelijke haarwerken ; Chinees, Duits enz. Jullie raden het al, mijn hoofd wijkt 1 cm af, hihi. Ik kan er wel om lachen. Kirsten zou Kirsten niet zijn als het toch net niet even anders gaat. Dus wordt er al gesproken over pruiken vermaken qua lengtes e.d. Oké Stop. Even structuur - mijn hoofd zit vol.

Meneer de kapper, hoe gaan we dit aanvliegen. Ga je me eerst wat uitleggen over het type binnenkant van de pruik qua kwaliteit en luchtdoorlatendheid enzo, prijs, en zoeken we dan samen een leuk kapsel uit? Hij springt van de hak op de tak en ik kijk hulpzoekend mam en Adriaan aan. Ik weet niet of ik dit ga volhouden zo. Zijn conclusie: 'lace pruik binnenwerk', want dan heb je geen harde rand van je pruik, synthetisch haar (veel makkelijker in onderhoud - beetje shampoo - droogschudden - 's avonds op een pruikenstandaard prikken met een punaise en 's ochtends weer klaar voor gebruik) en vooral iets wat ik niet hoef te föhnen. Ik ben niet zo'n type die daar een uur eerder voor op staat, nu niet en dat ga ik ook met een pruik niet doen. Mooi! Zijn we het daar over eens.

Uiteindelijk heeft hij bedacht welke coupe mij mooi zou staan. Fijn, maar mag ik daar ook zelf nog even over meedenken? Ja maar die "Hanna" is zo leuk! Ja prima, fijn dat jij dat leuk vindt maar ik wil misschien wel net even iets anders dan wat ik nu heb. Geen superstijl haar bijvoorbeeld, maar misschien wel iets met een pony. Gewoon omdat het kan. Ik heb een hoog voorhoofd en een pony staat mij volgens mij prima. Maar dat lukt niet met mijn eigen haargroei. Dus laten we dan met die pruik de mogelijkheden maar eens opnieuw opengooien en bekijken. Misschien wordt ik er nog wel knapper van :). Conclusie: met een 6-tal ideetjes gaat meneer de kapper naar huis. Volgende week dinsdag gaan we in het ziekenhuis concrete pruiken passen. Meneer de kapper ik ben moe ik ga afscheid van je nemen. Adriaan laat jij hem even uit?

Mam wil jij chili con carne voor me maken met perziken, stokbrood en kruidenboter. Daar heb ik zo'n zin in. Smullen. Gelukkig geniet ik nog van het eten. Hopelijk blijft dit zo. De chemotherapie kan mijn slijmvliezen aan gaan tasten waardoor ik straks minder goed ruik/ smaak of zelfs minder goed kan eten door pijn in mijn mond. Goed kauwen dus en geen harde, scherpe stukken eten.

En dan hebben we mijn lieve schoonouders nog, die ons ook steunen door dik en dun. Komen vanavond uit Emmen gereden met de camper om mijn ouders af te lossen en 'op mij te passen'. Zo heb je er niet ineens 1 maar 2 oppasbaby's bij. Op de fiets naar ons appartement - (goed bezig Knels !) om even de overdracht te doen met Adriaan en mijn bulk aan medicijnen voor de komende dagen te organiseren.

En dan is de koek op. Ik moet naar bed. Ga naar bed, maar slaap tot half 1. Wakker! Die stomme prednison ook. Honger! Opstaan, kracker met pindakaas, ja daar heb ik zin in. Glaasje jus erbij. Terug naar bed. Kwart over 1. Honger! Opstaan, waar heb ik zin in, roerei! Uitje gesneden, tomaatje erbij, flink veel boter voor de calorieën, beetje kaas zout en peper. Aan tafel, rust. Eten, mijn lijf wordt weer rustig. Terug het bed in...Adriaan, je gelooft nooit wat ik net heb gedaan. "Slaapt Fleur nog?" vroeg hij geen idee wat ik net allemaal heb uitgespookt? "Ja hoor als een roosje."

Ik heb net roerei staan kokkerellen...gek hé, had ik zo'n zin in! Al gniffelend vallen we samen in slaap. Is leuk voor je blog, fluistert hij nog.

#tabletten: 8, #prikken: 2