De pruik - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu De pruik - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

De pruik

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

15 Juli 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Nou daar gaat hij dan, de eerste afspraak met de pruikenmaker. Toeval wil dat er recht tegenover ons appartement in Den Bosch een kapper zit die pruiken maakt.

En zoals jullie inmiddels weten, ik heb geen zin om kaal te worden. Dat hoort niet, dat past niet, helemaal niet bij jonge mensen en al helemaal niet bij mij. Je haar is een stukje van je eigen identiteit en eigenwaarde en daar horen ze niet aan te komen. En zeg nou zelf, als je iemand in de stad tegen komt met een kaal hoofd en een sjaal erom dan denken we toch even meelevend, oh die is zielig, die is ziek, dat is een kankerpatiënt. Waar of niet waar, ik ook hoor! Dus laten we daar maar gewoon oprecht en eerlijk voor uitkomen. Het wordt op deze manier zichtbaarder voor de buitenwereld dat je ziek bent met alle stereotypen erbij.

Dus ik wil een pruik! Of nee een 'haarwerk', want dat is de professionele term. En zo komt dus de kapper naar afdeling c5, kamer 1 die mij komt uitleggen hoe dit werkt, mij het verschil in kwaliteit gaat laten zien, echt of synthetisch haar, kort - lang, krullend - stijl, wat de mogelijkheden en levertijden zijn, hoe je een pruik moet onderhouden. Gaat allemaal relatief snel heb ik begrepen, binnen een paar dagen is het gepiept, e.e.a. wordt besteld in Parijs of andere plekken en dan wordt het custom-made voor je gestyled.

Ik ben benieuwd. Adriaan neem jij maar wat van dat zorgverlof op, want hier heb ik toch echt je hulp bij nodig!

En dat is natuurlijk ook nog de andere kant van de medaille, ik heb er niet voor gekozen om ziek te worden, niet voor gekozen om kaal te worden, maar laten we Adriaan in dit verhaal ook niet vergeten. Hij krijgt dit ook zo maar even rauw op z'n dak. Komt hij in nota bene Afrika die blonde godin tegen, verhuist hij naar de andere kant van het land, krijgen we een kerngezonde dochter, krijg je dit.... Vind hij me straks nog wel sexy en knap? Wordt het afzetten van een pruik een vast stramien bij het ophangen van je jas of een lekkere vrijpartij? Gaan we deze dan naast onze kleren ook door de kamer heen gooien? Doen we een wedstrijdje wie de pruik op de pruikenhouder kan mikken?

Adriaan jij bent mijn HELD!!! Wat ben ik trots op jou, hoe je mij al zo gesteund hebt door de afgelopen week. Zo rustig bent gebleven en positief, mij hebt gerustgesteld en geknuffeld, mijn hand hebt vastgehouden wanneer het zeer deed of ik bang was. Jij mij nu aan het uitleggen bent hoe ik Fleur de fles moet geven en hoe ze moet boeren - (niet vertellen dat ik dat al 8 weken fulltime gedaan heb hé jongens).

Helaas viel de eerste afspraak net tegen. De kapster kwam binnen, er is in deze kapsalon maar een soort binnenwerk waarop synthetisch of echt haar wordt geplaatst. Dus ik kon enkel een type kapsel aangeven en zij knippen het verder in model. Lijkt een beetje op type carnavalspruik, ik miste alleen de confetti, zweet en de bierlucht. Ja daar doen we het niet voor natuurlijk, alleen 'the best of the best' is nu goed voor mij - mijn creditcard ligt klaar. Hopelijk is de afspraak morgen beter.

Ook zo iets moois. Ik op internet nog wat gezocht op haardoekjes of sjaals en dergelijke. Kom je op websites terecht met 'chemo doekjes' of 'chemo sjaals'. Kunnen we daar geen betere term voor verzinnen? 'Hippe muts' of zo. Laat staan de slaapmutsjes. Die dikke krullen houden mijn hoofd nu nog warm...liggen moeder en dochter straks samen met een mutsje op in bed om met een warm bolletje te kunnen slapen.

  • 15 Juli 2014 - 20:15

    André En Rita:

    Lieve Kirsten,

    Wat zijn wij blij voor jou!
    En die pruik gaat vast lukken.

    Liefs voor jullie allemaal,
    André en Rita

  • 15 Juli 2014 - 21:50

    Margreet:


    Een tijd geleden las ik het autobiografisch boek van Sophie van der Stap.
    Het boek heet : Meisje met de negen pruiken ".
    Een indrukwekkend boek maar ook met een stukje humor/ cynisme geschreven.

    Dag Kirsten !



  • 16 Juli 2014 - 14:14

    Annelies:

    Hoi Kirsten,

    Lang leve de pruik, met haar/ pruik ben je (voor de buitenwereld) niet ziek. En ik hoorde van de week bij de kapper dat de korte look in is, natuurlijk niet kaal, maar wel lekker kort.

    Je doet het super!!


    Groetjes, Annelies
    (collega van Adriaan)

  • 17 Juli 2014 - 08:57

    Daphne:

    Jullie doen het allebei gewoon super goed!
    Hoe vol, hou vast! En die pruik die is zo belangrijk niet. Kaal of niet kaal, kracht en schoonheid komt van binnen, gewoon zorgen dat alle behandelingen asap aanslaan en je weer gezond door het leven kunt gaan. Liefs Daphne

  • 28 Juli 2014 - 23:15

    Anke:

    Fijn dat er pruiken zijn, ik zou het ook doen maar dan wel een rooie!!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 932
Totaal aantal bezoekers 207318

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: