Dag 9 - mijn hersenvocht is SCHOON!!! - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 9 - mijn hersenvocht is SCHOON!!! - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 9 - mijn hersenvocht is SCHOON!!!

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

15 Juli 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Mijn hersenvocht is SCHOON!!!
Mijn hersenvocht is SCHOON!!!
Mijn hersenvocht is SCHOON!!!

Vreugdedansje ;-p. Pap doe jij ook mee?!? Ja jullie ook thuis achter je laptop! Dit is heel goed nieuws!

De uitslag zou eigenlijk morgen pas komen, maar was vandaag al bekend. Heel heel heel erg fijn. Dit betekent dus dat het behandeltraject er alleen maar beter gaat uitzien met goede vooruitzichten. Mooi - "Beat it" - stomme leukemiecellen!

Eigenlijk gek hé...waarom heet dit leukemie, is dit leuk, nee ik vind van nie...en dan nog maar te spreken van 'pred'nison...dolle pret hier die artsen. Ben ik inmiddels aan het flippen? High van alle medicatie? Mam, zie jij ook die roze olifant en indiaan met hoofdtooi in de hoek van de kamer?

Gisteren was een rare dag. Nadat alle chemo geïnjecteerd was 's middags geprobeerd om toch even naar buiten te lopen. Aan het einde van de gang voelde ik mijn lijf reageren, ga ik diarree krijgen, moet ik spugen, ik heb buikpijn, breekt mijn rug in tweeën? Je vertrouwt je eigen lijf gewoon niet meer, je bent de controle kwijt. Adriaan wil jij voor de zekerheid een spuugbakje halen, dan hebben we die bij ons. Mocht ik dan spugen dan ligt in ieder geval mijn chemo-overgeefsel niet op de grond en hoeft de cytostatica opruimingsdienst geen gangen af te zetten...het zou wat zijn. Tien meter verder aangekomen bij de lift zakte de moed in mijn schoenen, toch maar terug naar de kamer, de sluis weer door met een traan bungelend over mijn wang. Ik durf niet.

Gelukkig ging het 's avonds beter en heb ik alsnog even van de buitenlucht kunnen genieten. Vannacht redelijk geslapen.

Vanochtend weer een hoop aanloop gehad. Bloedprikken, ontbijt, bakken met pillen die je weg kan werken, technische dienst want het is hier zo warm op de kamer, neuroloog, fysiotherapeut, visite van de arts (you made my day!), koffierondje, lunch en de gebruikelijke verpleegkundige controles. Rust houden is het devies, is wel lastig zo. Gelukkig kan ik de verzorging van Fleur aan mijn ouders overlaten - goed gedaan hoor opa, die eerste poepbroek!

Vandaag hebben we ook een gesprek gehad met de Oncologisch Verpleegkundige die mijn 1e aanspreekpunt wordt tijdens dit lange behandelplan. Zij gaat mij ook poliklinisch ondersteunen en mocht ik in de toekomst een beenmergtransplantatie nodig hebben dan is zij een belangrijke schakel.

Los van pijn in mijn rug, groggy gevoel en wat hoofdpijn voel ik me redelijk vandaag. Merk wel dat ik al zwakker ben en ook het half uurtje op de fiets was een grote opgave. Plat op bed liggen is het fijnste.

En tussen alle bedrijven door is het toch ook nog wel handig als je zelf enigszins blijft meedenken. Zo ben ik gisteren dus gestart met een bak aan medicijnen om mij tegen mijzelf te beschermen, klinkt gek hé! - mijn eigen virussen en bacteriën zijn op dit moment kennelijk gevaarlijker voor mij dan de virussen die jullie bij je dragen. Hoe dit precies werkt snap ik nog steeds niet maar goed. Er zou dus ook gestart worden met 8 tabletten per dag om mijn darmbacteriën onder controle te houden. 4 uur later werd dit recept weer stopgezet...Uhh...jongens...wat zijn we hier aan het doen? Moet ik dit nu wel of niet pakken? Wie heeft gezegd van wel en waarom is dit nu niet meer belangrijk. Laten we zorgen dat ik geen overbodige medicijnen naar binnen werk. Ik ben immers geen proefkonijn. En oja, die glucosecheck hadden jullie die ook eigenlijk niet al moeten doen...? En zijn die bloeddrukverlagende medicijnen nog nodig, want mijn bloeddruk is goed - ook deze worden dus nu stopgezet.

I.v.m. de hoeveelheid medicijnen en de bedrust krijg ik vanaf gisteren ook trombose spuitjes. Gelukkig relatief pijnloos, maar dat mag ik dus thuis zelf gaan doen. Dacht het niet! Adriaan hoe goed ben jij met spuiten? Durf jij dat? Mijn held! Mam haal jij even een net perssinaasappels?


# Prikken: 3, # tabletten: 9

  • 15 Juli 2014 - 16:19

    Saskia:

    Jeee wat een goed nieuws!! Topper! Zo knap hoe je alles beschrijft. En wat ben je sterk. You go girl!! X

  • 15 Juli 2014 - 16:50

    Mario:

    Zo Kirsten,
    Wat een geweldig nieuws.
    En OPA leert heel erg snel en die pakken de verzorging heel erg graag op zich, dat weet Ik zeker

    Groetjes Mario

  • 15 Juli 2014 - 17:15

    Kristie:

    JIHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!! Mooi bericht Kirsten! Aanval is de beste verdediging :-P
    xx

  • 15 Juli 2014 - 17:31

    Alida En Hans:

    Ja hoor absoluut een dansje waard!!!!!
    Super blij voor jullie!
    Kanjers!

  • 15 Juli 2014 - 17:46

    Marleen:

    WOUW, dat is goed nieuws!!! Ik zou zeggen daar moet op gedronken worden, maar ik weet niet of alcohol zo geweldig combineert met de chemo.

  • 15 Juli 2014 - 17:50

    Lisanne:

    JIPPIE!!

  • 15 Juli 2014 - 17:56

    Daphne:

    Meid, wat kan jij schrijven! You go girl! Weg met die k-cellen.

  • 15 Juli 2014 - 18:02

    Marijn:

    Wat goed, doe een vreugdedansje met je mee! Wow echt sprakeloos...


  • 15 Juli 2014 - 18:17

    Mariska:

    Joehoe!!!! Wat een goed nieuws! Go Go Kirsten!
    Mooi verhaal weer, je schrijft het echt zo goed op!
    XX

  • 15 Juli 2014 - 18:30

    Marloes:

    Super goed nieuws Kirsten!

  • 15 Juli 2014 - 18:55

    Alieke:

    Wat weer een goed nieuws!! Super!!!

  • 15 Juli 2014 - 20:40

    Mariska:

    Jaaa!!!! Gelukkig schoon hersenvocht dat is heel heel goed nieuws. Een beetje vreugdendansje hier ahter de pc!
    Goed dat je de regie blijft houden over alle pillen en onderzoeken. Tis tenslotte jouw lijf!!
    Trombose prikjes zijn gelukkig erg gemakkelijk te leren. Kan Adriaan zeker (geen netten sinaasappels voor nodig hoor!).
    Je doet t super of beter gezegd jullie doen t super. Want Adriaan is echt een kanjer en je mooie meisje ook niet te vergeten..met zijn drieën zijn jullie de kern van je winning team. En je bent en blijft een prachtvrouw met of zonder eigen haren!
    Wat fijn dat jullie pap nu ook de poepluiers aan kan! Goed gedaan Gilion (mocht je extra willen oefenen..ik heb een zoon in de aanbieding met veeeel poepluiers

  • 15 Juli 2014 - 22:56

    Josien:

    Wat een super goed nieuws!! Vreugdedansje... ?Mag dat ook in pyjama;)! Heeft een uitgeverij je al benaderd? Dat duurt vast niet lang, want wat kun je alles goed onder woorden brengen.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 949
Totaal aantal bezoekers 207610

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: