Dag 7 - inpakken, dag Pettelaarseweg!

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

13 Juli 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Vanochtend heerlijk lang in bed gelegen, Fleur de fles gegeven, ontbijt op bed met de nasi en tapas van gisterenavond. Met Fleur spetteren in bad. Bezoek van vrienden en een moment van bezinning.

Koffers gepakt - Dag Pettelaarseweg - tot hopelijk heel snel! Maar hopelijk uiterlijk tot over 4 weken. Dan komt de 'Mama a la casa' weer naar huis.

Het gezin checkt in op afdeling C5. Hallo allemaal, ik heb jullie gemist. Nou niet echt...maar ben blij dat jullie mij beter gaan maken. Want dat is immers de deal - mijn winning team.

Ik ben erg blij met alle kaarten en versieringen voor mijn kamer. De deuren hangen er al vol mee. Dit geeft me moed en kracht voor hetgeen dat komen gaat.

Inmiddels wel last van 'sensaties' vandaag...tintelingen op mijn handen, voeten en gezicht. Dat zou kunnen betekenen dat mijn hersenvocht is aangetast. Dat weten we over een paar dagen. Spannend. Ben zenuwachtig voor morgen, vooral voor de ruggenprik. Bang voor het onbekende van komende week.

#tabletten: 6, #prikken: 0

13 Juli 2014 - 21:01

Ine Spee:

Veel sterkte, go for it !
We denken aan je en sturen je een portie energie en moed toe !
Veel liefs Ine en Bert , Weert

13 Juli 2014 - 21:32

Marleen:

Heel veel sterkte voor de komende weken.
Ik stuur je iedere dag kracht en energie om deze strijd te winnen.
Een dikke knuffel en veel liefs, Marleen

14 Juli 2014 - 00:34

Daphne De Loor:

Hi Kirsten,
Ik schrok me rot toen ik vanmiddag m'n fb opende! Inmiddels het hele verhaal doorgespit en trots op de manier waarop je schrijft en de kracht die je ermee uitstraalt. Je bent een sterke vrouw, dus heb en houd vertrouwen. Veel sterke de komende weken met de chemo's ed en weg met al die verkeerde cellen. Ik denk aan jullie! Liefs Daphne

14 Juli 2014 - 09:02

Olga:

Lieve Kirsten,

Heel veel kracht en sterkte lieffie, voor de komende week, laat ze
maar zien wie Kirsten van Lierop is......zo is er maar één....!!!! een vechter en knokker !!
Ik ben in gedachten bij je !

Dikke kus Olga xxx

14 Juli 2014 - 14:30

Judith Buddenberg:

WAUW respect Kirsten. You go girl! Dikke knuffel en heel veel sterkte met alles dat je te wachten staat. X Juut

14 Juli 2014 - 16:29

Winnie:

Ga d'r voor Kirsten!! Pony of geen pony, het staat je allebei :-) Wij denken aan je!
Liefs, Joran, Winnie en Amélie

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

<< Vorige Verslag Volgende Verslag >>

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.

Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!