Voordelen ziekenhuis

Door: Kirsten

09 Juli 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

- Elke dag een fris bed
- Je hoeft niet af te wassen, te koken, de was te doen
- Met je naamplaatje om weet je altijd wie je bent...
- De eerste knappe man is vanochtend al met het bloedprikken voor mij op de knieën gegaan! Aadje - je bent gewaarschuwd, straks ben je te laat, hihi.
- En al die extra onderzoeken, mooie aanvullende APK-tjes!

09 Juli 2014 - 18:58

Alida En Hans Eising:

Hallo Kirsten,
Geen woorden voor hetgene wat jullie overkomt.....
Diep, diep respect voor de manier waarop jij, jullie dit oppakken en ervoor gaan!
En hoe je dit allemaal verwoordt in je blogs..........!
We hopen op goede berichten!!!!

09 Juli 2014 - 20:15

Annemiek En Marcel:

Hé Kanjers uit Oeteldonk!!

Waarom komt steeds "beat it" in mijn hoofd als ik aan jullie denk..??
We blijven jullie op de voet volgen.
Hoe jullie dit aanpakken, chapeau met 'n hele diepe buiging.

Leefkes vae gaon d'r saame met uch vör.

Muulke oppe wang
Annemiek en Marcel

10 Juli 2014 - 08:41

Kelly Van Schevensteen:

Hi Kirsten,

Goh, dat was even schrikken! Maar als er iemand is die dit kan overwinnen, ben jij het!

Groetjes Kelly

10 Juli 2014 - 10:18

Anja Regtop-Keus:

Kirsten en Adriaan,

Door Knels op de hoogte gehouden. In eerste instantie de schrik maar krijg door jouw beschrijving Kirsten een zo positief gevoel zoals je de strijd aangaat!
Werk al vanaf 79 voor Knels en wij zullen aan zijn afslankpoging meehelpen!
Als Fleur net zo'n grappige baby wordt als haar pa..... Adriaan logeerde bij ons toen hij een jaar of 1,5 was en trok midden in de nacht aan zo'n muziekdoosje die boven zijn campingbedje was bevestigd. Resultaat: 2 mensen rechtop in bed !
Kirsten, zet em op en weet dat de meiden uit de huisartsenpraktijk Dalen met jullie meeleven!

Groeten, Anja

10 Juli 2014 - 11:38

Olga:

Hoi Kirsten,

Wat ben je een kanjer en moedig mens, om dit allemaal zo te verwoorden....! Heb
diep respect voor jou !

Wat goed dat de prednison aanslaat, dat is een stap in de goede richting....! Ik ga je van dag tot dag volgen en leef met je mee !
Zet m op meisje, je kunt t....!!!!

Dikke kus Olga

10 Juli 2014 - 20:13

Sylvia Sweegers:

Hi Kirsten,

Geschrokken en verdrietig dat jou (jullie) dit overkomt.

Ik heb enorm veel respect en bewondering voor je !
Je blog straalt zoveel positiviteit en kracht uit, en ik denk dat je velen inspireert met je houding en woorden.

Veel success en sterkte met het verslaan van die K... cellen

Sylvia

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

<< Vorige Verslag Volgende Verslag >>

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.

Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!